Ever since I can remember, I've been drawing.
My youngest memory when I started drawing perhaps was when I was three years old. YES! THREE YEARS OLD. if i remember it correctly, i even learned to draw before i learned how to read and write. yes, because now that i think of it, i started reading, and eventually, writing at age 4. I started drawing pictures of my favorite (not anymore) sentai heroes - THE MIGHTY MORPHIN' POWER RANGERS! yes! i remember drawing the megazords that they used to have in the movie--the gorilla, frog, falcon,,, and uhh,,, uhhmm,, the other three. when i saw those drawings again when i turned 13, man i was laughing my ass off! when i was a wee kid, i used to brag about those power ranger pictures which actually looked like grilled lizards. the only difference, was the color, one was dipped in ketchup, one in mustard, one in mayonnaise, one in blue paint, one in crude oil, and one in pink paint (couldn't think of any other to suit pink).
When i turned 6 years old, drawing became a whole new world for me--the world of Anime. That's right boys and girls. It started out with my interest in YuYu Hakusho (Ghost Fighters here in the philippines). It all began when one day, my mother bought me a whole set of trading cards (teks, para mas maunawaan mo talaga, kabayan). I thought, hey this is cool, let me try to copy. So I took my pad paper and one pencil and eraser from my bag. I finished my very first work. "waw! ang lupet! asteg ka eugene!" and then i made another, and another, and another. and by the time i realized it, i said to myself, "waw. kaya ko na palang magdrawing ng ganito?" But actually, it still wasn't that good. It still looked like crap but during that time, I was contented with my work.
and so i tried all the other anime cartoons i could watch during that time. - magic knight rayearth, btx, yaiba, even flying house! by the time i turned 9, a whole new set of cartoons showed up. there was dragon ball z, gundam wing, mojacko, takoyaki mantleman, tom sawyer, hackelberry fin, judy abbot, and lots more that i couldn't remember anymore. also at age nine, i was getting more curious with drawing styles and so i tried coloring my drawings.
the following year, (i was 10), i learned the most revolutionary technique for me during that time - SHADING. i remember that i was just curious one day, and i thought to myself, "hanep tong mga kulay kulay na to ah, may variance. may mas madilim, at may mas maliwanag, na parang nagbibigay ng kapal dun sa tao." cool. i was like sherlock holmes scrutinizing some crime scene with just the eyes and a brain. and so i tried it. it is important to take note that i stopped coloring my drawings during this time because i thought it was messy and it took more time. (i used to have a very short attention span, like that of spongebob.) and so i finished my first set of drawings, and by thunder it looked awesome! i think i really had this affinity with the pencil. (which eventually became my specialty.) i looked at my drawings. wow! it was nice! it actually looked like the ones i copied! it had depth! and most importantly, it was clean!
and so randell went on with his journey with the pencil. the end.
My youngest memory when I started drawing perhaps was when I was three years old. YES! THREE YEARS OLD. if i remember it correctly, i even learned to draw before i learned how to read and write. yes, because now that i think of it, i started reading, and eventually, writing at age 4. I started drawing pictures of my favorite (not anymore) sentai heroes - THE MIGHTY MORPHIN' POWER RANGERS! yes! i remember drawing the megazords that they used to have in the movie--the gorilla, frog, falcon,,, and uhh,,, uhhmm,, the other three. when i saw those drawings again when i turned 13, man i was laughing my ass off! when i was a wee kid, i used to brag about those power ranger pictures which actually looked like grilled lizards. the only difference, was the color, one was dipped in ketchup, one in mustard, one in mayonnaise, one in blue paint, one in crude oil, and one in pink paint (couldn't think of any other to suit pink).
When i turned 6 years old, drawing became a whole new world for me--the world of Anime. That's right boys and girls. It started out with my interest in YuYu Hakusho (Ghost Fighters here in the philippines). It all began when one day, my mother bought me a whole set of trading cards (teks, para mas maunawaan mo talaga, kabayan). I thought, hey this is cool, let me try to copy. So I took my pad paper and one pencil and eraser from my bag. I finished my very first work. "waw! ang lupet! asteg ka eugene!" and then i made another, and another, and another. and by the time i realized it, i said to myself, "waw. kaya ko na palang magdrawing ng ganito?" But actually, it still wasn't that good. It still looked like crap but during that time, I was contented with my work.
and so i tried all the other anime cartoons i could watch during that time. - magic knight rayearth, btx, yaiba, even flying house! by the time i turned 9, a whole new set of cartoons showed up. there was dragon ball z, gundam wing, mojacko, takoyaki mantleman, tom sawyer, hackelberry fin, judy abbot, and lots more that i couldn't remember anymore. also at age nine, i was getting more curious with drawing styles and so i tried coloring my drawings.
the following year, (i was 10), i learned the most revolutionary technique for me during that time - SHADING. i remember that i was just curious one day, and i thought to myself, "hanep tong mga kulay kulay na to ah, may variance. may mas madilim, at may mas maliwanag, na parang nagbibigay ng kapal dun sa tao." cool. i was like sherlock holmes scrutinizing some crime scene with just the eyes and a brain. and so i tried it. it is important to take note that i stopped coloring my drawings during this time because i thought it was messy and it took more time. (i used to have a very short attention span, like that of spongebob.) and so i finished my first set of drawings, and by thunder it looked awesome! i think i really had this affinity with the pencil. (which eventually became my specialty.) i looked at my drawings. wow! it was nice! it actually looked like the ones i copied! it had depth! and most importantly, it was clean!
and so randell went on with his journey with the pencil. the end.
joke. pero magtatagalog na ko kasi nakakainis na magenglish. ang ikli pa ng nagagawa ko nakaka20 minutes na ko.
ayun nga. umabot ako ng grade six - ito na ang moment- dito na naglitawan ang mga malulupit na anime - voltes v, hunter x hunter, slamdunk, lupin III (da best!), master of mosquiton, monster rancher, pokemon, hell teacher nube, card captor sakura, neon genesis evengelion, ibinalik ang gundam wing! yan! ang dami! at lahat yan nagawan ko ng drawing! nakakapagtaka nga kasi ang konti na ng mga natabi ko, tae, iniimagine ko nga kung gano kadami nang bond paper yan tska oslo e, 12 pa lang ako niyan!! nung grade six din ako sumali ng art club namin atsaka ng young writer's guild bilang editorial cartoonist. hindi ako nagyayabang pero nung gumradweyt ako ako ang 1st sa division meet ng editorial cartooning - english category! ako din ang artist of the year ng batch namin. at ito pa, hindi taun-taon yang award na yan! para lang sa mga henyo katulad ko! pero jowk lang ung henyo ako. kasi mas magaling pa sa henyo ang level ko. (pakyu randell! ang korni mo!)
ayun. high school na. shet!
nung high school, baun-baon ko lagi yung portfolio ko ng mga drawing since grade six. na kada taon ay nadadagdagan ko ng mga at least 3-6 drawings, depende sa trip ko kada year level. pinakamadami akong nadagdag nung 2nd year ko, kasi may panibago na naman akong napagtripan nun - arcades. oo, arcades. pero isa lang in particular - king of fighters. naku, pucha. nung 2nd year ako daig ko pa epson digital photoprinter - halos araw-araw nagdodrawing ako. ang ginagawa ko pa dati, pinopause ko ung practice mode, para makopya ko yung pose ng mga favorite kong characters, na mostly ay si kyo kusanagi at iori yagami. lang naman palagi. asteg kasi sila eh! nagdrawing din ako ng garou: mark of the wolves, darkstalkers, tsaka ibang mga kung anu-anong computer games na natipuhan ko at pinagaksayahan ng kuryente sa bahay. pagtapak ko ng senior year, tumaas na naman ang level ng pagdodrawing ko. nun kasing 4th year, first time kong magkagirlfriend. at totoo nga ang sinasabi na tatay ko nung maliit pa ko - masarap magdrawing pag in love! nga pala,, nakalimutan kong sabihing artist din ang tatay ko, pati yung dalawa ko pang tito, yung isa naman malupit sa sculpture, at pati tatay ng tatay ko, artist din. yung lolo ko ang pinakamalupit, kasi ang talent niya ay yung pinagcombine na forces ng talent ng tatay ko at mga tito ko. oo, anlupet nun, nagpipinta, drawing, sculpture, clay, pottery, pati yata pagpapanday alam nun e! so suffice to say, na kaya naman siguro i draw e nasa family genes na talaga. ayun, back to me and my gerlpren (na ex ko na ngayon). sabi ko naglevel up ako diba? oo, kasi dito ako, for the very first time in my entire life, nakapagdrawing ng isang kamukha, malinis, maayos, at katanggap-tanggap na portrait. oo, portrait. e di syempre kanino pa ba? sa ka-love team ko noon. dalawa pa nga ang nagawa ko e. at dalawa ko rin silang namisplace na ngayon. sad ano? pero ok lang, kasi meron naman akong upload nun sa friendster ko. (uyy.. titingnan niya.) wag ka nang maghanap, ako na magsasabi sa'yo, pretty ang ex ko. (oi oi.. di ako bitter ha!) o sige na nga.. pakita ko na.
ayun nga. umabot ako ng grade six - ito na ang moment- dito na naglitawan ang mga malulupit na anime - voltes v, hunter x hunter, slamdunk, lupin III (da best!), master of mosquiton, monster rancher, pokemon, hell teacher nube, card captor sakura, neon genesis evengelion, ibinalik ang gundam wing! yan! ang dami! at lahat yan nagawan ko ng drawing! nakakapagtaka nga kasi ang konti na ng mga natabi ko, tae, iniimagine ko nga kung gano kadami nang bond paper yan tska oslo e, 12 pa lang ako niyan!! nung grade six din ako sumali ng art club namin atsaka ng young writer's guild bilang editorial cartoonist. hindi ako nagyayabang pero nung gumradweyt ako ako ang 1st sa division meet ng editorial cartooning - english category! ako din ang artist of the year ng batch namin. at ito pa, hindi taun-taon yang award na yan! para lang sa mga henyo katulad ko! pero jowk lang ung henyo ako. kasi mas magaling pa sa henyo ang level ko. (pakyu randell! ang korni mo!)
ayun. high school na. shet!
nung high school, baun-baon ko lagi yung portfolio ko ng mga drawing since grade six. na kada taon ay nadadagdagan ko ng mga at least 3-6 drawings, depende sa trip ko kada year level. pinakamadami akong nadagdag nung 2nd year ko, kasi may panibago na naman akong napagtripan nun - arcades. oo, arcades. pero isa lang in particular - king of fighters. naku, pucha. nung 2nd year ako daig ko pa epson digital photoprinter - halos araw-araw nagdodrawing ako. ang ginagawa ko pa dati, pinopause ko ung practice mode, para makopya ko yung pose ng mga favorite kong characters, na mostly ay si kyo kusanagi at iori yagami. lang naman palagi. asteg kasi sila eh! nagdrawing din ako ng garou: mark of the wolves, darkstalkers, tsaka ibang mga kung anu-anong computer games na natipuhan ko at pinagaksayahan ng kuryente sa bahay. pagtapak ko ng senior year, tumaas na naman ang level ng pagdodrawing ko. nun kasing 4th year, first time kong magkagirlfriend. at totoo nga ang sinasabi na tatay ko nung maliit pa ko - masarap magdrawing pag in love! nga pala,, nakalimutan kong sabihing artist din ang tatay ko, pati yung dalawa ko pang tito, yung isa naman malupit sa sculpture, at pati tatay ng tatay ko, artist din. yung lolo ko ang pinakamalupit, kasi ang talent niya ay yung pinagcombine na forces ng talent ng tatay ko at mga tito ko. oo, anlupet nun, nagpipinta, drawing, sculpture, clay, pottery, pati yata pagpapanday alam nun e! so suffice to say, na kaya naman siguro i draw e nasa family genes na talaga. ayun, back to me and my gerlpren (na ex ko na ngayon). sabi ko naglevel up ako diba? oo, kasi dito ako, for the very first time in my entire life, nakapagdrawing ng isang kamukha, malinis, maayos, at katanggap-tanggap na portrait. oo, portrait. e di syempre kanino pa ba? sa ka-love team ko noon. dalawa pa nga ang nagawa ko e. at dalawa ko rin silang namisplace na ngayon. sad ano? pero ok lang, kasi meron naman akong upload nun sa friendster ko. (uyy.. titingnan niya.) wag ka nang maghanap, ako na magsasabi sa'yo, pretty ang ex ko. (oi oi.. di ako bitter ha!) o sige na nga.. pakita ko na.
ayan. siya yan. ang galing ko no? wahahaha!
ito na. college.
kwento ko lang.. para mas magkaunawaan tayo.
nung 4th year high school ako, syempre, hanapan na ng schools for college. hindi naman nakapagtataka na gustuhin ko ang kursong bachelors of fine arts major in advertising arts. pero sa kasamaang palad, e totoong buhay to kaya hindi lahat natutupad. walang problema sa UP diliman, nagentrance exam ako - bagsak. pero okey lang, kasi may talent test naman for fine arts freshmen. pero ito ang masakit - nung papasok ang batch namin atsaka na-implement yung 300% tuition increase ng UP. wala kaming pera. SHET! guho ang mga pangarap ko. yung tangi kong pag-asa para makakuha ng gusto kong course na abot kaya ng pamilya namin sa halagang anim na libong piso kada isang sem, naging labing-walong libong piso na pakingshit goddman maderpaker na yan per semester!!! yun ako, nauwi sa anim na libong luha nung mabalitaan ko ang GOOD NEWS. yun na lang ang tanging university na pwedeng magpaaral sa akin ng fine arts, nawala pa. matik na yung ibang mga universities, hindi ko kayang pasukan - UST, 35 thousand per sem, pucha, magtitinda na lang ako ng shabu. FEU, 39 thousand per sem - trimester. howli syeeet! kakana na lang ako ng pokpok sa cubao tsaka papatihulog sa mataas na tulay, or pwede ring pasagasa sa LRT, sa may v.mapa para sa tapat ako ng mendiola. mati-TV pa. maaari mong sabihin, "gago pala ikaw e, pwede namang magskolar." isa lang isasagot ko, di ko kaya. totoong may kasabihang there's a will, there's a way. pero sadyang hindi para sakin ang magpagulong-gulong for 4 years para lang makapagtapos na isang skolar. masyadong mahirap. ayun nga, walang no choice kundi ang kumuha ng course na iba. tinamaan naman ng magaling! nauwi din ako sa scholarship, sa may lyceum of the philippines university. pero hindi fine arts, kundi masscomm major in advertising ang kinuha ko. ayos lang kahit skolar. madali pala talaga ang aral. pero hindi din nagtagal, nawalan na ako ng gana, hindi ko kasi gusto ang course. natanggal ako sa course sa kadahilanang ayaw ko nang banggitin pa. nung mga panahong sinasawaan na akong mag-aral, isa lang palagi ang pumapasok sa utak ko, "Lord, hindi ko na po ba magagamit tong kamay ko sa course na sobrang gusto ko?" ayaw ko na kasing magpabanjing-banjing sa course na madali nga kung tutuusin, pero di ko naman gusto. di ko naman mahal. may utak ako, alam ko naman na di ako bobo, pero walang sipag. nung mga panahon ko sa college ko nadiskubre at napagisip-isip na dapat yata ay meron akong sariing style ng pagdodrawing. kaya dun ko sinubukan ang mga kung anu-anong style ng pagdodrawing. at ayun na nga, nasanay na kong magdrawing ng walang kopyahan. naggawa pa nga ako ng mga characters para sa isang comics na balak kong gawin e. kami pa nga ng mga tropa ko sa college ang bida dun e. nasimulan ko naman, pero di ko matuloy-tuloy. busy kasi ako sa project noong mga panahong yun.
ngayong nagtatrabaho na ko, mas may oras ako sa pagdodrawing. usually, dinodrawing ko ang cartoon mode ko. ewan ko kung bakit, pero ang hilig kong dinodrawing yung sarili ko, nakakatawa nga minsan e, pakiramdam ko ako si narcissus. wahahaha! ngayon, pag nasa bahay lang, ineedit ko sa photoshop yung mga trabaho ko, para mas malinis. masasabi ko rin naman na talent na rin ang pagpophotoshop. para ka rin naman kasing nagdodrawing, pc nga lang ang papel mo at mouse ang lapis na hawak.
sa ngayon. nakita ko na ang sarili kong style na pagdrawing. hindi na din ako masyadong nagkokopya ng drawings, kasi i realized na hindi talaga ako pwedeng tawaging artist kung walang sariling estilo ng pagdrawing at puro kopya lang sa iba ang alam. at proud to say na ang nadevelop kong style ng pagdrawing ay hindi yung tipikal na anime style na usong-uso sa kapanahunan ko ngayon. hindi, hindi ganoon ang style ko. iba. pwede mong sabihing may bahid ng pugad baboy style na puro bilog pero may bahid din ng anime. basta di ko maipaliwanag. teka.. papakita ko na lang sa 'yo. para mas makapagyabang pa yung gagong nagtype ng lintik na blog na to na wala naman atang ibang magbabasa kundi ang sarili niyang abnormal.
ito na. college.
kwento ko lang.. para mas magkaunawaan tayo.
nung 4th year high school ako, syempre, hanapan na ng schools for college. hindi naman nakapagtataka na gustuhin ko ang kursong bachelors of fine arts major in advertising arts. pero sa kasamaang palad, e totoong buhay to kaya hindi lahat natutupad. walang problema sa UP diliman, nagentrance exam ako - bagsak. pero okey lang, kasi may talent test naman for fine arts freshmen. pero ito ang masakit - nung papasok ang batch namin atsaka na-implement yung 300% tuition increase ng UP. wala kaming pera. SHET! guho ang mga pangarap ko. yung tangi kong pag-asa para makakuha ng gusto kong course na abot kaya ng pamilya namin sa halagang anim na libong piso kada isang sem, naging labing-walong libong piso na pakingshit goddman maderpaker na yan per semester!!! yun ako, nauwi sa anim na libong luha nung mabalitaan ko ang GOOD NEWS. yun na lang ang tanging university na pwedeng magpaaral sa akin ng fine arts, nawala pa. matik na yung ibang mga universities, hindi ko kayang pasukan - UST, 35 thousand per sem, pucha, magtitinda na lang ako ng shabu. FEU, 39 thousand per sem - trimester. howli syeeet! kakana na lang ako ng pokpok sa cubao tsaka papatihulog sa mataas na tulay, or pwede ring pasagasa sa LRT, sa may v.mapa para sa tapat ako ng mendiola. mati-TV pa. maaari mong sabihin, "gago pala ikaw e, pwede namang magskolar." isa lang isasagot ko, di ko kaya. totoong may kasabihang there's a will, there's a way. pero sadyang hindi para sakin ang magpagulong-gulong for 4 years para lang makapagtapos na isang skolar. masyadong mahirap. ayun nga, walang no choice kundi ang kumuha ng course na iba. tinamaan naman ng magaling! nauwi din ako sa scholarship, sa may lyceum of the philippines university. pero hindi fine arts, kundi masscomm major in advertising ang kinuha ko. ayos lang kahit skolar. madali pala talaga ang aral. pero hindi din nagtagal, nawalan na ako ng gana, hindi ko kasi gusto ang course. natanggal ako sa course sa kadahilanang ayaw ko nang banggitin pa. nung mga panahong sinasawaan na akong mag-aral, isa lang palagi ang pumapasok sa utak ko, "Lord, hindi ko na po ba magagamit tong kamay ko sa course na sobrang gusto ko?" ayaw ko na kasing magpabanjing-banjing sa course na madali nga kung tutuusin, pero di ko naman gusto. di ko naman mahal. may utak ako, alam ko naman na di ako bobo, pero walang sipag. nung mga panahon ko sa college ko nadiskubre at napagisip-isip na dapat yata ay meron akong sariing style ng pagdodrawing. kaya dun ko sinubukan ang mga kung anu-anong style ng pagdodrawing. at ayun na nga, nasanay na kong magdrawing ng walang kopyahan. naggawa pa nga ako ng mga characters para sa isang comics na balak kong gawin e. kami pa nga ng mga tropa ko sa college ang bida dun e. nasimulan ko naman, pero di ko matuloy-tuloy. busy kasi ako sa project noong mga panahong yun.
ngayong nagtatrabaho na ko, mas may oras ako sa pagdodrawing. usually, dinodrawing ko ang cartoon mode ko. ewan ko kung bakit, pero ang hilig kong dinodrawing yung sarili ko, nakakatawa nga minsan e, pakiramdam ko ako si narcissus. wahahaha! ngayon, pag nasa bahay lang, ineedit ko sa photoshop yung mga trabaho ko, para mas malinis. masasabi ko rin naman na talent na rin ang pagpophotoshop. para ka rin naman kasing nagdodrawing, pc nga lang ang papel mo at mouse ang lapis na hawak.
sa ngayon. nakita ko na ang sarili kong style na pagdrawing. hindi na din ako masyadong nagkokopya ng drawings, kasi i realized na hindi talaga ako pwedeng tawaging artist kung walang sariling estilo ng pagdrawing at puro kopya lang sa iba ang alam. at proud to say na ang nadevelop kong style ng pagdrawing ay hindi yung tipikal na anime style na usong-uso sa kapanahunan ko ngayon. hindi, hindi ganoon ang style ko. iba. pwede mong sabihing may bahid ng pugad baboy style na puro bilog pero may bahid din ng anime. basta di ko maipaliwanag. teka.. papakita ko na lang sa 'yo. para mas makapagyabang pa yung gagong nagtype ng lintik na blog na to na wala naman atang ibang magbabasa kundi ang sarili niyang abnormal.
Tugsh Productions. (na naman?)
D' Traitors.. (high school band)
basta.. drawing ko yan.
Garnet boys. (high school classmates ko)
Tropang likod.
Tugsh Warzone.
(concept art para sa isa na namang film na kami ang bida, pero di naman natuloy)
No comments:
Post a Comment